Η παρούσα δημιουργία φέρει τα αποκλειστικά και απόλυτα πνευματικά δικαιώματα του δημιουργού της ΣΤΑΘΗ ΑΝΑΓΙΑΝΝΗ στην Ποίηση, την Μουσική, το Σενάριο και το Οπτικό υλικό.
Η κοινοποίησή της και η προώθησή της επιτρέπεται αυτούσια σε κάθε χρήστη του διαδικτύου.
Δεν επιτρέπεται η προώθηση από τρίτους στο διαδίκτυο της δημιουργίας με άλλο οπτικό υλικό ή με ερμηνεία από άλλον ερμηνευτή, ή με οποιαδήποτε προσθήκη, παραλλαγή ή τροποποίηση, καθώς και η επί μέρους χρήση για άλλον σκοπό. Κάθε καταπάτηση του παρόντος όρου, εγείρει νομικές συνέπειες.

ΣΤΟ ΚΟΥΓΚΙ ΞΑΝΑ
Καράβια πάνε κι έρχονται μπροστά στην τζαμαρία
οι λάμπες τρεμοπαίζουνε με τσιμπλιασμένο φώς
στον τοίχο που κιτρίνισε πουλάνε αλητεία
δυό μύγες παιχνιδιάρικες κι ένας κρυφός καϋμός.

Εχθές που πήγα στην δουλειά μου δείξανε την πόρτα
παλιόχαρτα και υπογραφές που πέσαν βιαστικά
θυμήθηκα της μάννας μου τα λόγια της τα πρώτα
πως ίδια μούρη έχουνε όλα τ’ αφεντικά.

Μεσ’ το φλυτζάνι ο καφές με δυό πηθίκου μάτια
στα δάχτυλά μου ακροβατούν δυό κέρματα φτηνά
τα όνειρα πανάκριβα μετριούνται σε καράτια
ελπίδες σαν φαντάσματα ντυμένα γιορτινά.

Σαράντα χρόνια χώρεσαν σε μια φωτογραφία
με μια σφραγίδα κόκκινη παράσημο βαρύ
οι ρίζες μου οι αθάνατες αιώνια τιμωρία
κι ο τράγος που ‘χω μέσα μου με βγάζει στο σφυρί.

Καθάρισαν τα άπλυτα μπουγάδα με σαπούνι
μοσχοβολάει η Πατρίς και πέφτει στον γκρεμό
μας ζώσανε με σύρματα δοσίλογοι και Ούννοι
και μας κεντήσαν τατουάζ καδένα στον λαιμό.

Τη φάτσα μου την μούτζωσα με χέρια και με πόδια
χαϊβάνι μ’ είχαν μια ζωή με ρούχα δανεικά
κι ενώ μου ετοιμάζανε τα μαύρα μου τα ξόδια
εγώ σφυρούσα κλέφτικα κι αγνάντευα ψηλά.

Μεσ’ το φλυτζάνι απόμεινε καφές χωρίς καϊμάκι
κι ο πίθηκος τα μάτια του τα γύρισε αλλού
της ανεργίας το χαρτί στο στήθος μου καμάκι
κι η προκοπή μου όνειρα σε τρύπια κουρελού.

Αμπάρωσα τη μάννα μου κι εμένα μεσ’ το σπίτι
και ζώστηκα στην μέση μου τον χάρο ζωντανό
κι όποιος στην πόρτα θα φανεί να διώξει τον αλήτη
θ’ αστράψει σαν βεγγαλικό στον μαύρο ουρανό.